Historia Szkoły Podstawowej w Kanibrodzie

         Miejscowość Kanibród i okolice od zawsze były terenem o charakterze rolniczym. Kanibród położony jest przy drodze powiatowej Lubień – Białotarsk –  Górki (dalej na Gostynin), ok. 5 km wschód od Lubienia Kujawskiego. W sąsiedztwie  Szkoły Podstawowej w Kanibrodzie z drogą powiatową krzyżuje się droga gminna: w kierunku północ-południe, łącząc m.in. Baruchowo- Kurowo z Wola Olszowa – Łanięta i dalej na Kutno. Tereny Kanibrodu i okolic są najdalej wysuniętą na wschód i południe częścią gminy Lubień Kujawski i powiatu włocławskiego a zarazem województwa kujawsko – pomorskiego, które to graniczy od wschodu z województwem mazowieckim, a od południa z województwem łódzkim.

         Rozwój rolnictwa w Kanibrodzie i okolicach umożliwia dość równinne położenie pól, które są zmeliorowane oraz niezbyt gęsta zabudowa tych terenów. Przed II wojną światową było 8 majątków ziemskich we wsiach: Beszyn, Siemiony, Dziankówek, Dziankowo, Wąwał, Janowo, Świerna i Czaple. Natomiast Kanibród miał prywatne gospodarstwa, ale środowisko rolnicze było raczej biedne.

         Szkoła w Kanibrodzie do roku 1929 mieściła się w mieszkaniach prywatnych. Około roku 1929
( nie zachowały się żadne dokumenty posadowienia budynku szkoły) –  właściciele majątku ziemskiego Beszyn – inż. rolnik pan  Władysław  Treutler i  pani Wanda Treutler ( z domu Ossowska) podarowali ziemię pod budowę szkoły i teren przyszkolny oraz pod dom nauczyciela i ogród. Tenże pan finansował także budowę budynków szkolnych.

         W czasie II wojny światowej  wojska III Rzeszy zajęły szkołę i zrobili w niej magazyny zbożowe, a następnie w 1944 roku przerobili budynek szkolny na dom wypoczynku dla rekonwalescentów – żołnierzy Wermachtu kierowanych tu ze szpitali frontowych. Po wojnie budynek szkolny przywrócono na cele oświatowe, a w domu nauczyciela zamieszkali nauczyciele m.in. pani Ossowska, którą wydziedziczono z majątku i została zwykłą nauczycielką. W roku 1945 majątki rolne uległy parcelacji i między innymi ludzie z czworaków dostali ziemię i zaczęli zakładać swoje gospodarstwa – budowali charakterystyczne domy z oborą, porozrzucane po okolicach Kanibrodu. Z majątku Wąwał w wyniku parcelacji przydzielono nauczycielom działki rolnicze – ok. 5 ha. Majątek w Siemionach przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR), a majątek w Wąwale zajęła Spółdzielnia produkcyjna gdzie po jej rozwiązaniu utworzono magazyny zbożowe dla Gminnej Spółdzielni w Lubieniu Kujawskim (GS). Przed II wojna światową straż ogniowa działała przy miejscowej szkole, a remizę strażacką zbudowano dopiero w latach 1964-66. Po wojnie działał i nadal działa punkt skupu mleka ( od 1969 w nowym pomieszczeniu). Zaraz po II wojnie sklep (sklepy) mieściły się w domach prywatnych, a budynek sklepu koło szkoły pobudował GS w latach 1969-70. GS pobudował też w pobliżu agronomówkę- nieco wcześniej w latach 1964-65. W latach 60-tych w domu nauczyciela działała Gromadzka Rada Narodowa, a później przeniesiono ją do pomieszczeń pobliskiej remizy OSP.

         Jak już wcześniej wspomniano przez miejscowość Kanibród przechodzi droga powiatowa, która była utwardzona brukiem kamiennym jeszcze za czasów dziedzica Treutlera, natomiast powierzchnię asfaltową położono dopiero w latach 1972-74. Droga gminna krzyżującą się przy szkole z drogą powiatową była piaszczysta ( wybrukowana tylko w kierunku majątku Beszyn). Po roku 2000 dopiero położono na drogach gminnych asfalt: do Szewa, do Antoniewa, do Woli Olszowej, dzięki czemu połączono asfaltem trakt Baruchowo – Łanięta. Obecnie (rok 2012) trwają prace ukończeniowe nad autostradą A-1, biegnącą łukiem wokół Kanibrodu, m.in. przez miejscowości: Szewo, Siemiony , Wąwał, Dziankowo, Antoniewo, dzięki czemu ma powstać wiele nowych dróg dojazdowych gminnych i ma być lepsza sieć dowozu dzieci do szkoły.

         W latach 1970-72 założono w Kanibrodzie bazę Kółka Rolniczego, budynki bazy stoją do dzisiaj i służą za magazyny firm drogowych. Od dawna przed szkołą przy drodze powiatowej płynie strumyk ,,Patrówka”, który pod koniec lat 70-tych pogłębiono – jako zbiorczy rów melioracyjny. Słupy sieci energetycznej montowano w latach 60-tych, by ostatecznie włączyć prąd w 1964 roku.

         Jak widać z opisu  okolice Kanibrodu mają  zabudowę rozprzestrzenioną, jednak po roku 2000 założono sieci wodociągowe, ale na sieci kanalizacyjne na razie nie ma szans. Charakter rolniczy terenu pozostał, lecz dużo małych gospodarstw upadło, gospodarzą tylko więksi, bardziej zaradni rolnicy, inni zaś wyjechali za chlebem do miast lub za granicę kraju. Ogólnie teren się wyludnia, choć po ukończeniu budowy autostrady mieszkańcy liczą jednak na rozwój swojego środowiska.